Opis
Guillaume Jean Maxime Antoine Depardieu (ur. 7 kwietnia 1971 roku w Bougival, zm. 13 października 2008 w Garches) – francuski aktor filmowy i telewizyjny.
Był starszym dzieckiem i jedynym synem aktora Gérarda Depardieu (ur. 1948) i aktorki Elisabeth Guignot (ur. 1941). Miał młodszą siostrę Julie (ur. 1973).
Po raz pierwszy pojawił się na ekranie w wieku trzech lat w filmie Nie taki zły (Pas si méchant que ça, 1974). Jako nastolatek pił, rozrabiał i brał narkotyki. Trafił do aresztu po raz pierwszy w wieku 15 lat. W młodości otwarcie przyznawał, że nienawidzi swojego ojca. Paradoksalnie jednak właśnie jemu zawdzięcza aktorską karierę. Zadebiutował rolą młodego Marina Maraisa u boku ojca w biograficznym dramacie muzycznym Wszystkie poranki świata (Tous les matins du monde, 1991) i zdobył nominację do nagrody Césara za najbardziej obiecujący debiut. Kolejną nominację w tej samej kategorii otrzymał za postać zagubionego chłopaka, którego przygarnia pod swoje skrzydła zawodowy morderca w średnim wieku i zaczyna trenować w sztuce zabijania w komedii kryminalnej Czuły cel (Cible émouvante, 1993).
W 1995 roku, po wypadku motocyklowym, przeszedł 17 operacji. W szpitalu uległ zakażeniu szpitalnemu gronkowcem, co skończyło się amputacją nogi. W czarnej komedii Nowicjusze (Les Apprentis, 1995) za postać Freda został uhonorowany nagrodą Césara. Wypadek, rehabilitacja i załamanie, jakie przeszedł po amputacji, zmieniły jego życie. W 1996 roku w Paryżu odebrał nagrodę im. Jeana Gabina. Nieco później wystąpił już z protezą w komedii kryminalnej Kłamczucha (...Comme elle respire, 1998) jako niefortunny porywacz, który udaje wielbiciela starszej pani. Rola młodego pisarza Pierre'a, który pragnie zdemaskować wielkie kłamstwa w melodramacie Pola X (1999) przyniosła mu nagrodę na festiwalu filmowym w Gijón.
Komponował muzykę (podczas rehabilitacji odkrył ponoć, że to jego powołanie), ale również czynnie działał w założonym przez siebie stowarzyszeniu pacjentów poszkodowanych przez lekarzy. 30 grudnia 1999 roku ożenił się z Elise Ventre. W styczniu 2001 urodziła się ich córka Louise. W 2003 roku wdał się w awanturę, podczas której zaczął strzelać na ulicy. Nikogo nie zranił, ale został skazany na dziewięć miesięcy więzienia za napaść i nielegalne posiadanie broni, jednak po nocy spędzonej w areszcie wyszedł za kaucją (5 tysięcy euro).
Zmarł 13 października 2008 w szpitalu w Garches na przedmieściach Paryża. Przyczyną śmierci było zapalenie płuc, którego aktor nabawił się w Rumunii, podczas kręcenia filmu L'enfance d'Icaire.
/Wikipedia/
Był starszym dzieckiem i jedynym synem aktora Gérarda Depardieu (ur. 1948) i aktorki Elisabeth Guignot (ur. 1941). Miał młodszą siostrę Julie (ur. 1973).
Po raz pierwszy pojawił się na ekranie w wieku trzech lat w filmie Nie taki zły (Pas si méchant que ça, 1974). Jako nastolatek pił, rozrabiał i brał narkotyki. Trafił do aresztu po raz pierwszy w wieku 15 lat. W młodości otwarcie przyznawał, że nienawidzi swojego ojca. Paradoksalnie jednak właśnie jemu zawdzięcza aktorską karierę. Zadebiutował rolą młodego Marina Maraisa u boku ojca w biograficznym dramacie muzycznym Wszystkie poranki świata (Tous les matins du monde, 1991) i zdobył nominację do nagrody Césara za najbardziej obiecujący debiut. Kolejną nominację w tej samej kategorii otrzymał za postać zagubionego chłopaka, którego przygarnia pod swoje skrzydła zawodowy morderca w średnim wieku i zaczyna trenować w sztuce zabijania w komedii kryminalnej Czuły cel (Cible émouvante, 1993).
W 1995 roku, po wypadku motocyklowym, przeszedł 17 operacji. W szpitalu uległ zakażeniu szpitalnemu gronkowcem, co skończyło się amputacją nogi. W czarnej komedii Nowicjusze (Les Apprentis, 1995) za postać Freda został uhonorowany nagrodą Césara. Wypadek, rehabilitacja i załamanie, jakie przeszedł po amputacji, zmieniły jego życie. W 1996 roku w Paryżu odebrał nagrodę im. Jeana Gabina. Nieco później wystąpił już z protezą w komedii kryminalnej Kłamczucha (...Comme elle respire, 1998) jako niefortunny porywacz, który udaje wielbiciela starszej pani. Rola młodego pisarza Pierre'a, który pragnie zdemaskować wielkie kłamstwa w melodramacie Pola X (1999) przyniosła mu nagrodę na festiwalu filmowym w Gijón.
Komponował muzykę (podczas rehabilitacji odkrył ponoć, że to jego powołanie), ale również czynnie działał w założonym przez siebie stowarzyszeniu pacjentów poszkodowanych przez lekarzy. 30 grudnia 1999 roku ożenił się z Elise Ventre. W styczniu 2001 urodziła się ich córka Louise. W 2003 roku wdał się w awanturę, podczas której zaczął strzelać na ulicy. Nikogo nie zranił, ale został skazany na dziewięć miesięcy więzienia za napaść i nielegalne posiadanie broni, jednak po nocy spędzonej w areszcie wyszedł za kaucją (5 tysięcy euro).
Zmarł 13 października 2008 w szpitalu w Garches na przedmieściach Paryża. Przyczyną śmierci było zapalenie płuc, którego aktor nabawił się w Rumunii, podczas kręcenia filmu L'enfance d'Icaire.
/Wikipedia/
