Osoby filmu i teatru
Grażyna Szapołowska

Grażyna Szapołowska Życiorys, biografia, zdjęcia

  • Miejsce urodzenia: Bydgoszcz
  • Data urodzenia: 1953-09-19

Opis

Aktorstwa uczyła się w warszawskiej PWST w klasie Henryka Tomaszewskiego, twórcy Wrocławskiego Teatru Pantomimy. Szkołę skończyła w 1977 roku i zaczęła występować na deskach warszawskiego Teatru Narodowego. Do zespołu stołecznego teatru Narodowego należała do roku 1984. Jeszcze podczas studiów grywała epizodyczne role w telewizji.

Po raz pierwszy przed kamerą wystąpiła w serialu "Najważniejszy dzień życia", ale jej rola była tak nieznacząca, że nie uwzględniono jej w czołówce. Potem pojawiła się w "Czterdziestolatku" (1975) i zagrała drobny epizod w "Lalce" (1976). Rolą Jagody w "Zapachu ziemi" (1977) zadebiutowała na dużym ekranie. Potem przyszły role w "Najdłuższej wojnie nowoczesnej Europy" (1979 - 81), "Przed odlotem", czy epizody w "07 - Zgłoś się".

W 1982 roku zagrała z Janem Nowickim w "Wielkim Szu", ale publiczność polska zwróciła na nią uwagę dopiero po nieoczekiwanym powodzeniu nostalgicznej komedii muzycznej "Lata dwudzieste... lata trzydzieste..." (1983), opowieści o jeszcze jednym kopciuszku, który z prowincjonalnej piosenkareczki z dnia na dzień zostaje gwiazdą. Sukces kasowy tego filmu jak na peerelowskie warunki był nadzwyczajny. Od rana ustawiały się tasiemcowe kolejki po bilety, a nazwisko Szapołowskiej było na ustach wszystkich. Jednak dopiero współpraca z Krzysztofem Kieślowskim pozwoliła Szapołowskiej na pełne rozwinięcie skrzydeł.

W 1984 roku zagrała razem z Jerzym Radziwiłowiczem niebanalnym filmie "Bez końca", gdzie zaprezentowała się jako dojrzała aktorka o dużym potencjale.  Za rolę podglądanej kobiety w "Krótkim filmie o miłości" (1988) została uhonorowana nagrodą srebrnego Hugo na MMF w Chicago, nagrodą za najlepszą rolę kobiecą w Pradze oraz została laureatką Brązowych Lwów Gdańskich.

Dużym powodzeniem cieszył się telewizyjny film Magdaleny Łazarkiewicz "Przez dotyk", za który Szapołowska została uhonorowana Złotym Ekranem'86 oraz Jantarem'86 na koszalińskich spotkaniach "Młodzi i Filie".

Szapołowska dała się również poznać międzynarodowej publiczności występując w filmach węgierskich, m.in. "Szirmok, viragok, koszoruk" oraz włoskich - "La condanna", "Piękna nieznajoma" czy "Wild Obsession". Grała także w filmach produkcji niemieckiej np."Lebewohl Fremde".

W latach dziewięćdziesiątych Szapołowska przeżyła ponownie olbrzymią falę zainteresowania swoją osobą po roli w "Kronikach domowych" (1997) Leszka Wosiewicza, a zwłaszcza po premierze "Pana Tadeusza" (1999) w reżyserii Andrzeja Wajdy, gdzie stworzyła nieprzeciętną kreację mickiewiczowskiej Telimeny, za co została ponownie laureatką nagrody miesięcznika Film "Złotej Kaczki" za najlepszą, polską aktorkę roku 1999.

Ścieżka kariery

Aktor (kino)

Aktor (teatr)

Reżyser (teatr)

Współpracuje
Polecamy
O nich się mówi