Opis
Daniele Vicari urodził się w Castel di Tora we Włoszech w 1967 roku. Ukończył historię filmu i wydział krytyki filmowej na rzymskim uniwersytecie La Sapienza. Od 1990 do 1996 roku pracował jako krytyk filmowy dla magazynu „Cinema Nuovo”, a w latach 1997-1999 pisał artykuły do „Cinema Sessanta”. Jednocześnie próbował swoich sił jako reżyser. W 1998 roku powstał jego pierwszy samodzielny film dokumentalny „Ludzie i wilki”. Wcześniej, w 1997 roku, Vicari współpracował z Guido Chiesą, Davide Ferrario, Antonio Leottim oraz Marco Puccionim przy dokumentalnych „Partyzantach” („Partigiani”). Od samego początku filmy Vicariego należą do nurtu kina zaangażowanego, dotykają kwestii politycznych, społecznych i środowiskowych. W 2002 roku reżyser nakręcił swój fabularny debiut – bardzo dobrze przyjętą „Maksymalną prędkość” („Maximum velocity”), zaprezentowaną premierowo w konkursie głównym 59. MFF w Wenecji. Film triumfalnie przeszedł przez różne festiwale, zdobywając wiele nagród za reżyserię, a rok później został nagrodzony włoskim Davidem di Donatello za najlepszy debiut reżyserski. W 2005 roku, z „Horyzontem zdarzeń” („L’orizzonte degli eventi”), Vicari uczestniczył w Tygodniu Krytyków MFF w Cannes. W 2007 roku jego obraz „Mój kraj” („Il mio paese”) otrzymał Davida di Donatello dla najlepszego filmu dokumentalnego. Najnowszy film Vicariego – „Diaz – don’t clean up this Blood”, nakręcony w 2012 roku, zdobył II Nagrodę Publiczności na MFF w Berlinie.
