Osoby filmu i teatru

Opis

Dzięki charakterystycznej, dramatycznej barwie głosu o ogromnej skali i biegłości, Ewa Podleś jest w powszechnej ocenie (np. Opéra International, Orpheus, Gramophone, The New York Times, The San Francisco Examiner, The Washington Post, Opera News, The Financial Times) uważana za najbardziej autentyczny kontralt generacji.
    
Posiadane możliwości głosowe pozwalają artystce na wykonywanie repertuaru od baroku do współczesności, na najbardziej prestiżowych scenach operowych i estradach koncertowych świata, takich jak: La Scala, MET, San Francisco Opera, Covent Garden, Châtelet, Deutsche Oper Berlin, Teatro Liceo, Teatro Real, Carnegie Hall, Lincoln Center, London’s Wigmore Hall, Théâtre des Champs Elysées, Filharmonia Narodowa.
   
Przykładowo, tylko w latach 2009-2011 Ewa Podleś występowała m.in. w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej w Warszawie (Klitemnestra w Elektrze R. Straussa), MET (La Cieca w Giocondzie Ponchiellego), San Francisco Opera (Księżna w Siostrze Angelice Pucciniego), Operze w Bostonie (rola tytułowa w Tankredzie Rossiniego), Operze w Bilbao (Mrs. Quickly w Falstaffie Verdiego), Teatro Liceo w Barcelonie (Hrabina w Damie Pikowej Czajkowskiego), RAI w Turynie (Dziecko i czary Ravela), Teatrze Wielkim w Poznaniu (Azucena w Trubadurze Verdiego), Operze w Nicei (Klitemnestra w Elektrze Straussa), Opéra Comique w Paryżu i Covent Garden w Londynie (Madame de la Haltière w Kopciuszku Masseneta), Wigmore Hall w Londynie i Uniwersytecie Muzycznym w Warszawie (recitale z Garrickiem Ohlssonem), na festiwalach Pesaro, San Sebastian i Schleswig-Holstein. Pojawiły się także płyty CD wydane przez DUX i Deutsche Grammophon oraz poświęcone artystce obszerne artykuły, omówienia i wywiady w prasie światowej i czołowych pismach muzycznych, a także ekspozycja w Musée d’Art Moderne et Contemporain w Genewie olejnego obrazu pędzla Niny Childress, przedstawiającego śpiewaczkę w roli Rinaldo w inscenizacji MET z 1984 r.   
   
Lata 2012-13 to kolejne występy m.in. w Londynie (z London Philharmonic), Berlinie (z Deutsches Symphonie Orchester Berlin), Luksemburgu i Saint Etienne (Madame de la Haltière w Kopciuszku Masseneta), Barcelonie (Erda w Złocie Renu Wagnera, później także Madame de la Haltière), Monte Carlo (Jezi-Baba w Rusałce Dvoraka), San Diego (Markiza w Córce pułku Donizettiego), na festiwalach Caramoor i Pesaro (rola tytułowa w Ciro w Babilonii Rossiniego), w Teatrze Wielkim Operze Narodowej, Operze Wrocławskiej, Filharmonii Narodowej, Filharmonii Śląskiej.
    
Artystka otrzymała prestiżowe nagrody i wyróżnienia: Dora Mavor Moore za główną rolę w operze Händla Juliusz Cezar w Toronto; Nagrodę im. Andrzeja Hiolskiego za tytułową rolę w Tankredzie Rossiniego w Teatrze Wielkim w Warszawie; „Złote Berło” za całokształt działalności artystycznej; Złotą odznakę „Gloria Artis”; Nagrodę Fundacji Kościuszkowskiej 2005 za wybitne zasługi dla krzewienia kultury polskiej i amerykańskiej;  Medal Zasługi za krzewienie kultury rosyjskiej przyznany przez prezydenta Wladimira Putina. W roku 2004 Ewa Podleś została odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W styczniu 2013 r. Fundacja Gran Teatre del Liceu w Barcelonie jednogłośnie przyznała Ewie Podleś Złoty Medal jako wyraz uznania dla błyskotliwej światowej kariery i niezwykłych osiągnięć artystycznych, a także  szczególnych związków łączących Artystkę z Teatre del Liceu i jego publicznością.

Ewa Podleś dokonała licznych nagrań płytowych, którym przyznano szereg znaczących nagród i wyróżnień, takich jak:                                                                                                    - Nagroda amerykańskich krytyków muzycznych “The Performance Today Awards 1997” za znaczący wkład do muzyki klasycznej w Ameryce - Rossini Arias for Contralto, Ewa Podleś (NAXOS).                       

- „Płyta Roku 1996” Magazynu Płytowego i Radiowego STUDIO - Rossini  Arie dla kontraltu, Ewa Podleś (NAXOS).     
                                                                                               
- „Palmarès des Palmarès”, Nouvelle Academie du Disque, 1994 - Mélodies Russes, Ewa Podleś (FORLANE).                                                                                                        - Grand Prix du Disque „Orphée d’Or” 1989 - Ewa Podleś, Airs Célèbres  (FORLANE).                                          

- Preis der Deutschen Schallplatten Kritik 1996 - Ewa Podleś „Tancredi“ (NAXOS).                                                 

- „Diapason d’Or 1998” - Ewa Podleś, Gluck „Armide”, Händel „Ariodante” (DGG Archiv).                                    

- Grand Prix de l’Académie Française du Disque 2000 - Ewa Podleś, Chopin „Pieśni” (FORLANE).                                                                                                                    - „Fryderyk 1999” - Ewa Podleś – Rossini Gala (DUX).                                                                                          - „Fryderyk 2003” - Ewa Podleś&Garrick Ohlsson (DUX).                                                                                         - „Fryderyk 2009” - Ewa Podleś&Łukasz Borowicz (DUX).

Grupa międzynarodowych krytyków muzycznych Classic FM Magazine zaliczyła Ewę Podleś do 10 najlepszych głosów mezzosopranowych pierwszej dekady XXI wieku, a Operaarts.com do ekskluzywnego grona 100 operowych legend ostatniego półwiecza. Międzynarodowe Stowarzyszenie Hodowców Irysów z siedzibą w Nowym Jorku nadało w roku 2002 nazwę Ewa Podleś specjalnie na jej cześć wyhodowanej odmianie. W lutym 2013 r. ukazała się w Polsce, wydana przez PWM, obszerna biografia Artystki, pióra Brigitte Cormier, pt. „Ewa Podleś – Contralto assoluto”.

Ewa Podleś jest rodowitą warszawianką. Studia wokalne odbyła w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie u prof. Aliny Bolechowskiej. Jest laureatką wielu międzynarodowych konkursów, m.in. Konkursu im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie. Będąc niewątpliwie „obywatelką świata” nieprzerwanie współpracuje jako solistka z Teatrem Wielkim - Operą Narodową i występuje w wielu ośrodkach muzycznych w Polsce. Na stałe mieszka w Warszawie.

Fot. Andrzej Świetlik

Ścieżka kariery

Aktor (teatr)

Zdjęcia

Ewa Podleś (1)

Fot. Andrzej Świetlik
Współpracuje
O nich się mówi